Per ongeluk stapte ik een jaar geleden de opening binnen ter ere van het jubileumjaar van kunstenares Ellen Urselmann. Ze exposeerde haar werk bij de galerie van Judy Straten en wij kwamen toevallig langs. Prachtig werk, interessante vrouw. Ik wilde graag wat meer van haar weten en dat kon. We spraken elkaar in Baarlo, waar ze woont, op een zonnige dag in haar tuin.
Als je nog niet bekend bent met haar werk, wat achtergrond. Ellen is afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Kunsten Maastricht en als enige Nederlandse toegelaten aan de afdeling glasvormgeving van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. In 2003 studeerde ze af, om vervolgens een half jaar in Zuid-Afrika rond te reizen.
Ze is een echte ‘3D denker’ en fotografe. De momenten die ze vastlegt en de schetsen die ze maakt, komen tot verdere uitwerking in haar glas en keramiek ontwerpen. Inspiratie haalt ze uit alledaagse voorwerpen. ‘Found objects’, noemt ze dat. Ze wordt nationaal en internationaal geroemd op haar werk.
Tijdens ons gesprek, had ik echter niet het gevoel dat ik met een wereldberoemde kunstenares praatte. Ze is enorm bescheiden over haar succes.
Ik vraag haar of ze het lastig vindt als haar kunst wordt verkocht. Resoluut zegt ze: ‘Nee. Het proces is af zodra het werk klaar is. Het gevecht, zoals ik het noem, is dan ten einde. Ik heb er geen moeite mee om het dan los te laten.’
Op de vraag waarom ze haar werk geen titels mee geeft, zegt ze: ‘Ik wil mensen de mogelijkheid geven om aan mijn kunstwerken een eigen interpretatie te geven. De enkele stukken die wel een titel hebben, hadden dan ook een zetje nodig.’
Wij blijven deze bijzondere kunstenares in ieder geval volgen in haar ‘strijd’ tegen de materialen!

